مطالعه آزمایشگاهی یک اتصال جدید صلب برای سازه های بتنی پیش ساخته

یکی از روشهای ساخت سازه های بتن آرمه، استفاده از فناوری پیش ساخته سازی در تولید این سازه ها است. با توجه به نیازکشور به انبوه سازی ساختمان و افزایش کیفیت ساخت وسازها، استفاده از این روش به طور روز افزونی مورد اقبال مهندسین قرارگرفته است .البته پیش ساخته سازی دارای محدودیتهایی نیز است که از آن جمله میتوان به وزن بالای قطعات پیش ساخته و مشکلات مربوط به جابجایی و برپایی این قطعات و از همه مهمتر اطمینان از ایمنی و رفتار مناسب آنها اشاره کرد. یکی از مهمترین عوامل تاثیر گذار در عملکرد ایمن و مناسب یک سازه ی پیش ساخته، کیفیت اتصال اجزای آن به یکدیگر است. در این پایان نامه یک نوع اتصال جدید صلب تیر به ستون پیش ساخته بتنی پیشنهاد شده که در آن از یک المان فولادی رابط برای اتصال قطعات پیش ساخته استفاده شده است. به منظور بررسی رفتار اتصال تعداد دو نمونه اتصال میانی که در جزییات اتصال دارای دوتیپ پیچی و جوشی هستند و یک نمونه بعنوان نمونه یکپارچه با سیستم اجرای سنتی بکار گرفته شده است. این سه نمونه در مقیاس واقعی طراحی و ساخته شده اند و در آزمایشگاه تحت آزمایش بارگذاری سیکلیک قرار گرفته اند. نتایج نمونه های پیش نهادی از لحاظ میزان مقاومت، سختی و همچنین ظرفیت جذب انرژی و شکل پذیری با نتایج حاصل ازآزمایش نمونه یکپارچه مورد مقایسه قرار گرفته است. نمونه ها تمامی ضوابط آیین نامه aci t1.1- 1 یعنی، پتانسیل جذب انرژی به میزان حداقل 125/0، حفظ سختی به میزان 05/0 برابر سختی اولیه و عدم کاهش در مقاومت به مقدار 75 درصد مقاومت بیشینه را برآورده کرده اند و بنابراین قابلیت به کارگیری به عنوان سیستم قاب خمشی پیش ساخته بتنی را دارا هستند.